“Veel ruimte en alles gelijkvloers: een verademing!”
Loek en Pien Wortman verhuisden naar een appartement.
Loek en Pien Wortman zijn allebei in de tachtig. Ze woonden tot voor kort in een eengezinswoning, maar met twee trappen en een tuin ging dat niet meer. Daarom verhuisden ze naar een appartement.
Het echtpaar stond al jaren ingeschreven voor een appartement, maar stelde de verhuizing steeds uit. “We zaten goed in ons oude huis en zagen op tegen de verhuizing”, geeft Pien Wortman aan. “Maar op een gegeven moment moesten we wel. Ik dacht dat we het nooit voor elkaar zouden krijgen: we woonden al veertig jaar in dat huis en alles moest eruit. Maar het is ons achteraf ontzettend meegevallen, dankzij de hulp van onze lieve zoons en schoonzoons. Bovendien ruimt het lekker op, omdat je niet alles kunt meenemen. De meeste spullen waren onnodig en die hebben we nu niet meer. Lekker overzichtelijk.”
Snel gewend
Het nieuwe appartement valt erg in de smaak, vooral de grote woonkamer. “We kunnen hier allebei prima uit de voeten met onze rollators”, vertelt Loek Wortman enthousiast. “Ook de ruime badkamer is heerlijk. Echt een verademing.”
Aan de nieuwe buurt waren de twee snel gewend. Pien Wortman: “Het is hier harstikke leuk! De winkels zijn dichtbij. En als het weer het toelaat, zitten we lekker op ons balkonnetje. In ons vorige huis keken we uit op een schuur, nu op een levendige straat. Er is altijd wat te zien en er spelen vaak kinderen. Dat is een leuke afleiding.”
Tip: ga kijken
Zou het echtpaar andere ouderen aanraden om ook te verhuizen? “Absoluut”, zegt Pien Wortman. “Ook al ga je naar een andere buurt: je bent zó gewend en het verhuizen zelf valt reuze mee. Gewoon op tijd beginnen met overtollige spullen wegdoen.” Haar man knikt. “Ik was er ook een beetje huiverig voor. En het was in het begin best even wennen, maar ik heb het hier nu ontzettend naar mijn zin. Als je wat gebrekkiger loopt, zoals wij, is gelijkvloers wonen zóveel makkelijker. Mijn tip: ga gewoon eens kijken naar een appartement. Toen ik deze woning voor het eerst zag, vielen de schellen me van de ogen. Ik had kleine kamertjes verwacht, maar het is allemaal enorm ruim. Soms galmt het gewoon. Niet te lang over nadenken, gewoon doen!”